ﺣﺴﻦ ﺩﯼ ﻇﻠﻢ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺭﺍﺧﻴﺴﺘﯽ ﺩﻩ
ﺯﻣﺎ ﭘﻪ ﺑﻴﻮﺳﯽ ﭘﻮﺭﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﺍﺧﻴﺴﺘﯽ ﺩﻩ
ﭘﻪ ﻣﺦ ﺑﺎﻧﺪﯼ ﻣﯽ ﺍﻭﺧﮑﯽ ﭘﻪ ﮐﺘﺎﺭ ﮐﺘﺎﺭ ﺑﻬﻴګﻱ
ﻗﻴﺼﻪ د ﻣﻌﻴﻨﺘﻮﺏ ﭼﯽ ﻣﯥ ﺍﺷﻨﻪ ﺭﺍﺧﻴﺴﺘﯽ ﺩﻩ
ﭘﻪ ﺧﺰﺍﻥ ﮐﯽ د ﺑﻬﺎﺭ ﭘﻪ ﺷﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮ ټﻭﻝ ګﻟﻮﻧﻪ
ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻣﯽ ﭘﻪ ﺳﺮﻭ ﺷﻮﻧډﻭ ﭼﯽ ﻣُﺴﮑﻪ ﺭﺍﺧﻴﺴﺘﯽ ﺩﻩ
ﻣړﯼ ﺳﺘﺮګﯼ ﻧﺮﯼ ﺷﻮﻧډﯼ ﭘﻪ ﺳﭙﻴﻦ ﻣﺦ ﺷﻴﻨﮑﻲ ﺧﺎﻟﻮﻧﻪ
ﭘﻪ ﺯړﻩ ﮐﯽ ﺳﺘﻪ يﺎﺩﻭﻧﻮ ﻣﯽ ﻏﻮﻏﻪ ﺭﺍﺧﻴﺴﺘﯽ ﺩﻩ
ﺗﻪ ﺩﯼ ﮐړﻩ ﺧﻮﺑﻮﻧﻪ ﺯﻩ دا ﮊﺍړﻡ ﭘﻪ ﺳﺮﻭ ﺳﺘﺮګﻭ
ﭘﻪ ﻣﻴﻨﻪ ﮐﯽ ﺩﯼ ﺳﻮﻣﺮﻩ ﻧﺎﺭﻭﻩ ﺭﺍﺧﻴﺴﺘﯽ ﺩﻩ
0 comments:
Post a Comment