د صاحب شاه صابر ښکلې کلام
په غزل او په سندره نه پوهېږي
يار د سره په خبره نه پوهېږي
ما ته وايي چې زما په رضا ګرځه
پوهوم يې خو کافره نه پوهېږي
چې په کوم لوري مخ واړوي ملک وران کړي
پخپل زور خو زوروره نه پوهېږي
ما د مينې په راز څو څوځله پوى کړه
خو د حسن جادو ګره نه پوهېږي
که رښتيا وايې بهر دڅړيکې څه دي
چې وځي مې د پرهره نه پوهېږي
د هنر په جامه پټ قامونه شته شو
پښتنو اغوستې زغره نه پوهېږي
ځينې خلک د ازله زورور وي
ځينې خلک بې له شره نه پوهېږي
چې زما يقين يې يره ورکه نکړه
ترهېدلې ده اوتره نه پوهېږي
داپه څه نشه کې داسې لېونۍ ده
چې پرېوزي د کمره نه پوهېږي
0 comments:
Post a Comment