درد او غم چی پکے نه وی سہ مزہ به ده جوندوں وی ,
مینہ نوره ھم خواگیگی کله کله چی بیلتوں وی
ھر یو گل لہ خزان شته دے بھارونہ به تر سو وی
داسے مہ وایہ مالیارہ چی دا باغ به می زرغون وی ,
خپل تقدیر چی ده چا مل شی تقدیرونہ خود جوڑیگی
بے تقدیرہ خطا کیگی کہ پہ عقل افلاطون وی
وخت منم چی پوخ استاد دے خہ او بد سڑی تہ خائ
عقل فکر چا ازدہ کڑے نه ده میںدو پہ لرمون وی ,بےوقوف دے لیونے دے پہ دنیا چی سوک نازیگی
دنیا سرائی د یو شپے دے سوک رازی سوک تے پہ تلون وی
ستا به یارہ سنگہ حال وی زہ خو سوے لوے اوسم
تصور چی می ستا واخلی سر می یخے پہ زنگون وی ,
ستا بیلتوں تالا والا کرم اوس زنگلو تہ می بیایے
سو چی تہ رانہ خبریگے زما حال به ده مجنون وی ,
آوگے تگے سید پرگدیی چی پہ سنگ کے د یار اوسی
بے د یارہ به ی سہ کڑی خزانے کہ د قارون وی ,,,
0 comments:
Post a Comment