روغ دي لیوني په غرونو سر کړمه
میني دي جانانه در په در کړمه
ځان سره ګونړیږم چه یواځي شم
لا د لیونو دي زه بد تر کړمه
زه په انتظار وومه رانغلي ته
بیا دي خپل ګریوان سره په شر کړمه
اوژاړم په چغو زړګي سپک کړمه
کله خپل ګریوان ته چه نظر کړمه
اوخندل د کلي واړو ما پوري
سترګو دي پاګل کړمه آوتر کړمه
نه صبریږي زړه مي په والله ترینه
وایم چه د ښکلو ځان نوکر کړمه
ماته وائي مخ که مي ښکاره کړلو
اوس به خیاله تا باندي محشر کړمه
0 comments:
Post a Comment