Tuesday, October 29, 2019

Hala yar wata nezdi shwam


Hala yar wata nezdi shwam .. Che da yara shwama lari

Hala pvohe shom pa khabaro .. Che e na aaoram khabari

Che malang shwama janana .. Khazana mi omontala

Pa zargi ki mi prati wi .. khkuli khkuli malghalaray

Che mi gul bustan qurban ka .. Nu da gul bustan malik shwam

Che pa jam ki da saqi mi .. Da zwanai wena kra gada

Hala porta sho mehfil ki .. Da khumar khumar basari

Che pa shoq aao mastai mi .. Dwara stargi war logaye ki

Hala hala rata wokri .. Da saqi stargo khabari

Che pi masta zwani dao kri .. che pi khkulay sir ki khawri

Da haghwi di lewaneya .. Da janan shondi shakari

Ma leedali da ferang khkule jazoona


Ghani Khan

Ma leedali da ferang khkule jazoona
I have seen the airplanes of Firang (British)

Che da lande thre ghurzand wakhi sindoona
Underneath you see the thunders of the ocean

Ma leedali mahaloona da london
I have seen the palaces of London

Jeenakay masthay azaade gulbadan
Beautiful, free and romantic girls

Ma leedalay da Italy khkulay kharoona
I have seen the beautiful cities of Italy

Sra ye angoor, sra ye sharab, aw sra ye guloona
With red grapes, red wines and red flowers

Ma ledale da Paris khaparay khkulay
I have seen the beautiful girls of Paris

Pa kiradar, gufthar khwagay laka bulbulay
With sweet voice and style like butterfly

Ma leeday Tajmahal ghotay da golo
I have seen the flowers of Taj Mahal

Da delhi khkule kharoona da Mugholo
Beautiful Mughal cities of Delhi

Ma leedalay America ke dee kharoona
I have seen cities in America

Che aoryazo tha ye rasee makanoona
The buildings touching the clouds

Kho che aoweenam da khpal da khato kor
But once I see my own house made of mud

Rana her shee mahaloona khaistha nor
I forget about all the palaces of the world

Da nare thange kusse zama da kali
These narrow streets of my village

Wartha sa dee da dunya kharoona khkulay
Are dearer to me than all the beautiful cities of the world

Che kharh makhay wror Pakhtoon seenay la dar shee
Once you embrace an uneducated and simple Pakhtoon brother

Darna her ba tol khais da bahrobar shee
You will forget about all the beauties of the universe

Khudaya shukar che paida de da de qaaam krham
Thanks Allah that I am born in this nation

Da pakhtoon da nar wajood de yaw andaam khram
I am a part of the body of an upright Pakhtoon

Sa ba khram da London loway mahaloona
The big palaces of London are of no use to me

Da Paris junay khaistha Rome guloona
And the beautiful girls of Paris and flowers of Rome

Pa Wallah che da Jannata ba sham sthoon
I swear I will come out of Paradise

Che kanzal pa ke wawnawram da Patkhoon
If I don¡¯t listen to the traditional language of Pakhtoon

Dwanra shondi krha pa byarta

Love in a garden


Poem by Khoshal Khan Khattak

دواړه شونډې کړه په بيار ته
در ريزي وکړه خپل يار ته
زه چې ستا و مخ ته گورم
زړه مې نه کېږي گلزار ته
گل له شرمه خولې پرېږدي
چې نظر کا ستا رخسار ته
که مې وار درباندې جوړ شي
منتظر يم و خپل وار ته
گله دا درباندې ښايي
چې ځير ځير گورې و خار ته
آئينې وته نظر کړه
که دې مينه شي بهار ته
زار و چاته کړې خوشحاله
چې دې نه گوري څوک زار ته

When her petall’d lips are parting,
Whitest pearls do lose their luster;

When her glance to me is darting.
Fades the fairest flower cluster,

Roses shamed, forget to blossom
Brighter radiance to discover

In the budding of a bosom
Flaunting as to bee the clover,

She the rose, her grace bestowing
On the thorn, that waits her pleasure,

I the fountain, faintly glowing,
Mirror of a garden’s treasure,

Lover, loved, together knowing
Rapture passing dream or measure

harah chaar da pakhtanah tar moghul kha da


harah chaar da pakhtanah tar moghul kha da                                        

itefaq war sakha nishta, deer armaan



da bahluwal ow da shair Shah khaire oram
cha pa hind ke pakhtanah wo badshahaan



shpag-wo peeRai ey hase bashade wa/wah
che/chi pah doe pore drust khalk wo hairaan



ya hagha pakhatanah nor wo, da sah nor shuwal
ya da khudai de, os daa hase shan farmaan



kah tofeeq da itefaaq Pakhatnah momme
zoR khushal bah dobarah she pa daa zuwan

Aliman di roghnaye dady duniya


On Knowledge                                        


عالمان دي روښنايي ددې دنيا
عالمان دي د تمام جهان پېشوا

که څوک لار غواړي و خداى ته و رسول ته
عالمان دي ددې لارې رهنما

کيمياگر که د کيميا په طلب گرځي
همدمي د عالمانو ده کيميا

په مجلس د عالمانو به سرۀ زر شي
که څوک کاڼى وي که لُوټه د صحرا

جاهلان دي په مثال د مرده گانو
عالمان دي په مثال د مسيحا

چې مرده يې له نفسه ژوندي کېږي
عالمان دي واړه هسې اوليا

هر سړى چې رتبه نۀ لري د علم
سړى نۀ دى خالي نقش دى گويا

زه رحمان حلقه بگوش د هر عالم يم
که اعلٰى دى که اوسط دى که ادنىٰ



Translation



Lights in the world are those, who know,
Guides of mankind are those, who know



When looking for the road to God
And prophet, ask from those, who know



The alchemist in his research
Finds sympathy with those, who know



A desert stone will turn to gold
In company with those, who know



An ignorant is like a corpse,
Like Jesus Christ are those, who know



For by His breath the dead arose,
The saintly breath of those, who know



Those are not humans, only shells,
The empty ones, who do not know



No matter to which low degree,
REHMAN will serve the ones, who know


Translated by Jens Enevoldsen from, The Nightingale of Peshawar: Selected Poems of Rehman Baba

Pairanghi darna pukhto da hera krhi



پيرنګي درنه پښتو ده هېره کړې
چې کيسه يې راپه خوله کړم اجازت دی؟

وايي مونږه سره ټول مسلمانان يو
ډېره ښه ده زړه دې ښه کړم اجازت دی؟

د پښتو په ځای تعليم د اردو ښه دی
هيڅ خلاف به ترې ونکړم اجازت دی؟

يقين وکړه چې زه ستا نه خلاف نه يم
ولې پوی دې چې لږ زه کړم اجازت دی؟

په اردو مې ژبه نه چلي صاحبه!
په پښتو خبرې وکړم اجازت دی؟

Os che me nakawi pukhtana bya di na radrumi



اوس چې مې نه کوي پوښتنه بيا دې نه رادرومي
زما چې روح لاړ شي له تنه بيا دې نه رادرومي


چې نه ګيلې ورته کوى شم نه يې سترګې وينم
څه د اشنا پدې راتلنه بيا دې نه رادرومي


په سر مې لاس د تسلۍ نږدې ژړېږم ځکه
داغ لګوي مې په لمنه بيا دې نه رادرومي

چې د رقيب سره راځي ته يې زغملى نه شې
زما زړګيه! ګيله منه بيا دې نه رادرومي


د يار ليدل يې د مودو نه وو ارمان په زړګي
"صالح" چې مړ شي بې ديدنه بيا دې نه رادرومي

صالح آفریدی

Kala che jazby da inqilab me pa zalmo ki she



کله چې جذبې د انقلاب مې په زلمو کښې شي
غرونه اوبه کېږي،محلونه رژيدوکې شي
تاسو به تعليم په مورنۍ ژبه کښې غواړۍ
خو زۀ وايم ملګرو چې دا مونځ دې هم پښتو کښې شي

pa yarana bandi majbura nada

غزل
مراد خان شينواري

په يارانه باندې مجبوره نۀ ده پښتنه پيغله ده مزدوره نۀ ده
د يارانې په چل جوړ وپوهيده ګودر له راغله خو تروره نۀ ده
په پښتنه ليلا چې ځان کړي لوګے داسې ځلمي باندې مور بوره نۀ ده
په يو غوټه کښې ئې زړۀ يوړو له ما تۀ اوس هم وائې چې باتوره نۀ ده
رقيبه بس دے نوره خلۀ ونيسه ياري ګټلې چا په توره نۀ ده
هغه دے تت غوندې منزل ښکاري قدم راواخلئ تيارۀ ګوره نۀ ده
زما ئې فکر جنتي غوندے کړو زاهد لا اوس هم وائي حوره نۀ ده
پام په تريخوالي ئې چې تير نۀ وځے هسې نخرې کوي مغروره نۀ ده
چې زما غاړه د بل پړے وي تل داسې ياري ماته منظوره نۀ ده

Ghumrahanu ta pa makhki ayeena ghdama


غزل
قلندر مومند


ګمراهانو ته په مخکښې آئينه ږدم
 په کږه کښې هم چې سم يمه کږه ږدم
د تيرو د خدائې په زړۀ توره تيارۀ شي
 چې په لاره کښې د خوږ زړګي ډيوه ږدم
خاموشي مې د سرخۍ په خلۀ وينا کړي
 د زړګي په هر يو زخم کښې غنچه ږدم
تۀ ازغي کره زما او د ګل منيځ کښې
 زۀ په لاره قدم نۀ ږدمه سينه ږدم
کۀ د زړۀ بيرغ مې پريوتو پښتون يم 
ګمان مۀ کړه چې رقيب ته به وسله ږدم
قلندره! سرخروئي به نوره څۀ وي
 دا په وينو وللے مخ چې صدقه ږدم

Rogh di lewani pa ghroono sir krama




روغ دي لیوني په غرونو سر کړمه
میني دي جانانه در په در کړمه

ځان سره ګونړیږم چه یواځي شم
لا د لیونو دي زه بد تر کړمه

زه په انتظار وومه رانغلي ته
بیا دي خپل ګریوان سره په شر کړمه

اوژاړم په چغو زړګي سپک کړمه
کله خپل ګریوان ته چه نظر کړمه

اوخندل د کلي واړو ما پوري
سترګو دي پاګل کړمه آوتر کړمه

نه صبریږي زړه مي په والله ترینه
وایم چه د ښکلو ځان نوکر کړمه

ماته وائي مخ که مي ښکاره کړلو
اوس به خیاله تا باندي محشر کړمه

Monday, October 28, 2019

کلامونہ دہ صادق امین صیب Sadiq Amin Poetry


Bakht Zada Danish saib kalam


Muhammad Gul Mansoor Kalam


Ali Akber Malakand علی اکبر ملاکنڈ صیب


کلامونہ د حماد خان حماد صیب Hamaad Khan Hamaad


کلامونہ د زار یوسفزئی صیب Zaar Yousufzai


کلامونہ د اکبر شاکرصیب Akbar Shakir


کلامونہ د زخمی شینواری صیب Zakhmi Shenwari


کلامونہ د جُنید ننگیال صیب Junaid Nanghyaal


کلامونہ د اسلم سالک‌ صیب Aslam Salik


کلامونہ د جمال خان جمال صیب Jamal Khan Jamal


اقبال حسین محتاج صیب Iqbal Hussain Muhtaj


Hazrat Khan Rahi saib kalam


محمد عالم عالم صیب Muhammad Alam Alam Pashto Poetry


لال بادشاہ خوګ اواز Laal Badshah Pashto Songs


Iqbal Shakir saib nwai kalam


Kaliwal Rangoona Progam Zaar Yousufzai saib sara


Iqbal Shakir Saib Khaista Kalam


Zameer Khan Zameer Khaista Kalam


Khu bya hum dozakhi yama


Namoos Khan Namoos


Shoaib Shaoor saib kalam


Abdul Kabir Atta Saib Poetry


Sajid Afghan Khanda na daka poetry


Aslam Salik Poetry


Hassan Nashad khaista kalam


Ghani Ghorzangh Poetry


Makhki sa wo....Bakht Zada Danish Kalam


Punjabi ta jawab


Bakht Zada Danish Poetry


Hazrat Khan Rahi Saib Kalamuna


Samandar Yousufzai Saib Kalamuna


Hassan Nashad Saib Kalamuna


Zaar Yousufzai New Poetry


Munir Buneri Nawai kalam


Janana rasha hal me ghora



جانانه راشه حال مې ګوره
پرون تازه ؤم نن له غمه مړاوې يمه

زما و ستا ياري دروغ وه
چې ته په کور ئې زه دې په کور ګزران کومه

د جانان يوه نيمه خبره
په زړه به ليک د تورو خاورو ورته مرمه

جانان مرګ راته آسان دې
چې دې ولاړ وي په بل به واچوم لاسونه

جانانه دې جولې ته ګوره
چې ما ته جوړ نه کړې د خلقو پيغورونه

جانانه راشه حال مې ګوره
پرون تازه اوم نن له غمه مړاوې يمه

خلک اختر کښۍ جامې وينځي
ځما جامو کښې د يار بوئ دې نه ئې وينځمه

جانان که خاص دې ځما بس دې
ځما توبه شي ده پردو ده ديدنونه

که يار ځما ئې رب دې جوړ کړه
که يار ده بل ئې رب دې خاورې کړه مئينه

سپوږمې کړنګ کړه راخيژه
يار مې ده ګلو لؤ کوې ګوتې ريپينه

جينئ ده بام په سر کږه شوه
لکه چې مياشت په غر کږه ولاړه وينه

ده يار کنځل ده ګل ويشتل وي
بد ئې خندل وي چې ئې بل سره کوينه

اول مې يار وې اوس اغيار شوې
په خپله خوار شوې چې دې ما ته خوار کتنه

هلال هلال ټيکه ټيکه شوم
جانان مې هغسې پردې حسابوينه

مبارکۍ دي څه له راته راکړه
ځه زوړ اشنا په نوې کله بدلومه

ځما په خپل لالي باور دې
که ده چاړو په څوکو لار وي را به شينه

مخ په قبله مې ده يار کور دې
لمنځ په بهانې کړو ده يار ديدنونه

جانانه ولې ليونې شوې
په لاره ځې په تيږو ولې زيارتونه

ځما ده زړه نه تپوس اوکړه
پرون مې يار ده بل کره خوړل دعوتونه

ځما به هير نه شي جانانه
که ده جنت په منارو ولاړه يمه

رهبره خه سوچ په دې کښۍ وکړه
جانان مې خيشته دې که رب ځه ليونې کړمه

په زړه به غټه تيږه کيږدمه
جانانه تا نه به ئې ورو ورو صبرومه

جېنئ په خوئ لکه پخه ده
خلکو نه زړونه په هوا غټو کښۍ ورينه

جانانه ته خو داسې نه وې
ده چا خبرې دي ضرور مندلي دينه

ځما په زړه کښۍ ورته څه دي
جينئ لاله لاله کوې هيران ئې کړمه

باده په باد مې سلام واېه
په هغه باد چې ده جانان په لوري زينه

يارې ده زور خبره نه ده
جانان ته وايه چې خوله سمه خوزوينه

ځما جانان ګل ده ريهان دې
ځه ئې هم زرقه ده چمن ساتلې يمه

صبا به لوړ چنار ته خيژم
باد نه به پوښتنه کړم چې جانان څه ويلي دېنه

چې ته مې ياد شې خيال مې نور شي
جمع مې اور شي، اندامونه مې سوزينه

Halakan di tol pe pansi kral



هلکان دې ټول په پانسي کړل
د هنري پېزوان دې بيا په پوزه کړه نه

دومره په حسن غرور مه کړه
حسن د ژمي مازيګر دې تېر به شينه

Ta pa Rikhtini Zan juda kro



تا په رختنې ځان جدا کړو
ځه لا تر اوسه ده وفا په تمه ناست يمه

بي وفا ياره رب دې واخله
ده ژوندانه نه دې په مرګه خوشاله يمه

بې وفا يار را سره نه وې
را سره پروت وې تور ميلو ببر غوږونه

Bya ba di zulfi qamar band krama



بيا به دې زلفې قمر بند کړمه
يا به زما د وينو وهې خالونه

شامت زما که دې زما يار دې
په اور دې اوسؤځي دې دواړو قسمتونه

ځه په مينه کښۍ ملنګ شوم
خپله ليلۍ ده ديدن خير نه راکوي نه

راشه چې دواړه وتختو مئينه
په څه خبر به سپين ګيري ګيره سپينوينه

ته ما ته څه وائې ځما هير شول
ما ته هغه خبره بيا وکړه وه مئينه

که خاندلي دې راته نه ولې
ده کورقمن په شان به ولې زيړيدمه

خدائ دې ځما په غيږ کښۍ مړه کړه
چې ته سلګې کړې ځه دي شونډې ښکلومه

خنداه ده بې اجله مرګ دې
په دې بې اجله مرګ مې مه وژنه مئينه

ده ته چا وئيل چې مئين شه
په سپينه ګېره دې په مخ اوښکښۍ راځينه

ده عاشقي مې ورته څه ويله
جينئ درې کانړي په ترخ کښۍ ګرزوينه

مينه ده مينه پيدا کيږي
په مينه مينه دې کتل مئين دې کړمه

ستا اشنائ ده پروړې اور دې
توده دې نه کړم لوغړنه شوم مئينه

که ياري کړم مخ مې توريږي
که ياري نه کړم ارمانجن به ناسته يمه

يو وار دې لاس په لاس کښۍ راکړه
ده لاس نيوې به دې تر ډيره يادومه

وړه جينئي په ياري پوه شوه
لکه لړم په ديوالو خولې لږوينه

ما ده طوطيانو يارې کړي دي
ده جبې ډينګه ما ته مه وهه څنګونه

په تلګ راتلګ مينه زياتيږي
کله راځه کله به درځم وه مئينه

په داسې شمه دې ځان بيلو
لمبه به ته شې رڼا بل له ورکوي نه

عمر چې تير شي اشنا هير شي
ستا دې قسم وي چې ما هير نه کړې مئينه

په تورو ټک ټک شې مړ مه شې
چې په هر دانه دې ګنډمه خوله در کومه