Sunday, September 30, 2012

Sa wakht pohaghu

څه وخت پوهیږو

چې بې رنګه بې نشان پاتې

بې علمه بې کمال پاتې

بل څوک نه ده

پښتون ده له کاروان پاتې

تاریخونو پاڼې واړولې

چېرته ظلم وناتارسره

چېرته علم وهنرلارسره

دې لویې دنیا پرمخ

ځمکې او بېدیا بڼې واړولې

خوموږ!

د دې سترجهان پرلمنه

دخپل کړنوبازارکې

د ځانه سرې سترګې واړولې،



ژوندځانګې اسک چناروپه څوکو

موږولاړداغزوپه څوکو

څوک موپه چړو

څوک موعلم وهنرپه تیارو

څوک مو وژني بڼوپه څوکو،



نهٔ پټي هغه سې شاړپاتې

نه ګولی پخوا په شان پاتې

اوس کرلاو رېبلو ته ماشین دی

پښتون له خپل لورسره

ویدهٔ ترماسپښین دی

تخنیک اوتکنالوژي لکه سیلاب درومې

موږلانیو خبر

چې بی خبروي

هغه انسان مري،



پښتونه !هغه ټوپک سره چې لوبې

جوړپه لاس دبل چا ده

لافې ئې تهٔ وهې

چې راغلی په لاس ستاده

دبل په هنرکوې دباپې

په خپل هنراړوې خاورې

له چانټې چې راوباسې

بیاپه ویاړواې!

داوسله ده جرمنۍ ،انګرېزۍ

یاامریکنۍ ده که روسۍ

ولې نه وائې !

صواتۍ ده که مسودۍ

وزیرۍ پېښورۍ ده که افغانۍ ،



دبل علم وتخیک ته څنګه خوشالېږې

چې خپل مکتب وسېځې بیاګدېږي

شرمو لعنت په هغه چا ده

چې پردوته مخ ځانته ئې شا ده،



دودولوخوړوسپین غره ترپامیر پوښلی

چامی علم وفرهنګ

چامې هنروژلې

محروم ماشوم ته مې وګوره

انګړمې توراوسپین خوړلی

افسوس دزموږپه حال وروزګارشه

سبابه راشي له مریخه ګل دستوسره

پښتون له علمه مرور

خدای که دی پخلاکړصبوره اعتراضوسره

انجنیر عبدالصبور ساپی

0 comments:

Post a Comment